Ellerin bağında gül zar açarken,
Gönlüm can evinde boranlar ağlar...

Kuş kanadı kalem olsa yazamaz,
Benim dertlerimi soranlar ağlar...

Bir garip aşığım sürgün çöllerde,
Gönül tellerime vuranlar ağlar...

Vefası silinmiş ,gözlerde nefret,
Bu garibe tuzak kuranlar ağlar...

Gönüller Kabe ’nin duvarı gibi,
O ’nu kem sözlerle kıranlar ağlar...

Sevdası hicrana kapılmış gitmiş,
Yarini hayalde saranlar ağlar...

Gün gelmiş umutlar dönmüş yangına,
Bir mazluma tuzak kuranlar ağlar...

Gönül pınarları yanmış kavrulmuş,
Bir öksüze sevgi verenler ağlar...

Bu gönül binası; Kabe binası,
Bir gönülden güller derenler ağlar...

Bu dünya fanidir ,ömürler fani;
Hakikat bahrine girenler ağlar...

Beden lime lime çözülür gider,
Mevlayı gerçekten sevenler ağlar...

Hakikat bahrinde yüzdür gemini,
Kalb gözle mevlayı görenler ağlar...

Musa DOĞRUER (Teslimi)