Ey yar hiç bir su içimdeki ateşi söndürmeye yetmedi
Seni kana kana içmediğim sürece de
O bağrımı sızlatan kor ateş sönmez biliyorum
Nasıl bir miras bu
Hüzün dolu şarkılar eşlik ediyor benliğime
Gündüzlerim gecelerimi avutuyor resmen
Biliyorum hayalin dört bir yanımı sardığını
Ellerimi uzatsam tutamıyorum her defasında hayalin bile alay edercesine kaybolup gidiyor
Karış karış feth etiğin b’Aşk’entim döşediğin ayrılık mayin’ leriyle yıkılmıştı
Enkaz altında kalan bizden b’Aşk’a olmuştu /ve /ölmüştü
Oysa emek emek biz yapmak için ömrümü feda etmiştim
Ben seni kusurlarını görmeyecek kadar
Yalanlarını örtecek kadar
Eksiklerini tamamlayacak kadar kör’ce seviyordum
Artık baharlarda hiç bir gülüm açmayacağını biliyormusun
O verdiğin son gülün daha kokusu gitmedi bedenimden ilmek ilmek işledim onu yüreğime
Yüreğim halen sen kokuyor
kaç bahar geldi geçti ama hiç biri seni bana geri getirmedi
Arsızca özlüyorum hasretim sana
Bir yetim annesine nasıl hasretse işte bende öyleyim yokluğunda
Özlüyorum
Dizlerimde bir masum çocuk gibi uyumanı
Saçlarımı okşamanı
Arnımdan helalim diye öpmeni
Kollarınla bellimi sarmalarını
Ellerimi tutmalarını
Kavgalarımızı
çocuksu küsmelerimizi
En çokta "seni seviyorum" deyişini özlüyorum...
Şimdi
Başım öksüz o taç yapıp taktığın papatyalar yok
Sen yoksun belliki
O sercenin gagasına koyduğum mektubumu almamışsın
Eyvallah sevdiğim
Bu beden yorgun düş’ tü
B’ir’iz taşımak ağır geliyor ona
Ne yapsın garip
O Senin yollarını bekler
Sense dönülmez yollarda gidersin
Git bahar gülüm git
Ama gülümü soldurmadan git

~Can Kenarım~