Ah benim firari ömrüm
Hayat üzerine üzerine gelirken
Nasıl mutluluklara yelken açılır ki
Çocuksu hayallerin darma duman olmuşken
Mutlu yarınlara nasıl koşulur ki

Elinde kalan son umutla düşersin yollara
Kaldırımların sesi yakar yüreğini
Ölmek istesen de ölemezsin
Hayat ölmeyi bile çok görür sana

Nefes nefese kalırsın ama
Nefesin bile seni terk eder
Bir düğüm olur kitlenir boğazında
Kurduğun tüm hayaller

Ve avaz avaz çığlıklara karışır
Sol yanının çaresiz sesleri
Ah benim aklı başından giden aklım
Kaç sevdaya harcadın ömrünü

Ah benim yangınlara sarılan
Aşk için yanan kalbim
Bu kaçıncı yangın çoktan unuttun
Sen gafil avlanırken aşkın peşinde
Nice masum duygulara gafilce vuruldun

Ben şimdi düşmüşüm yollara firarlar dayım
Hiç bir ilaç çare olmaz yarama
Kan kusmuşum yağmalanmış ömrüme
Bir de sensizlik gelince üzerime
Aşk’a aşık olan ömrümü
Aşksızlığın girdabına sokmuşum

Ah benim firari ömrüm
Ne zaman gelecek aklın başına
Yakma ömrünü bir vefasız uğruna
Al başını çek git dağların
Kır kokulu yalnızlığına...

Ufuk Güney