İnsanoğlu çiğ süt emmiş; kibir ile gezer gider
Şefkat yönü örselenmiş; karıncayı ezer gider

Üryan gelir bu âleme, kafa tutar elâleme
Sanki dersin ki allame; kuralları bozar gider

Taat bekler kılavuzu, şaşar yönü bilmez uz’u
Kinle dolar kalp havuzu; isyan ile azar gider

Muhabbeti bilmez ayar, kem kelamı mübah sayar
Hakk’a ağyar, İblis’e yar; kulluğundan bezer gider

Benlik sarkar cübbesinden, günah akar heybesinden
Rücû eder tövbesinden; şerbetten şer süzer gider

El çekince özünden ar, dokunduğu yürek kanar
Kim ki ikaz eder, kınar; garez güder, üzer gider

Mühlet verir Halık kula, bekler doğru yolu bula
Gafil, gelir bu okula; şirke destan yazar gider.

İner birgün sis perdesi, mazi kokar asudesi
"Vah"la dolar son badesi; akıbeti sezer gider

Hadsiz ömür olur "bir an", damarlardan çekilir kan
"Son misafir" bilmez aman; mezarını kazar gider!

Mecit AKTÜRK