gözlerini kaçırıp
eğilince ayak ucuma
dost dedim, başa bakar
düşman ayağa


oysa benden kaçıp saklandığın yer içim’di
bu yüzden içim, içime sığmadı gitti..

dedim ki sonra;

düşmanın hava kuvvetleri olmalı güzelliğin
bakışların kamikaze


direnmek ne mümkün
can alıcı sözlere

teslim bayrağını çekmeden evvel savaşalım istedim

avuçlarına kına yakan kurşun askerlerim vardı
nazara karşı duam
bir de kılıcım
gürgen ağacından


ilkin müdafaa edecek hat çizdim menzilinde
sonrası malum
kalbin tüm sathına karşı
aşkı savundum

memleket meselesiydi aramızdaki,

kavuşsak vatan olacaktık
ayrılsak,
hır çıkacak


baktık kimse kimseye yenilmiyor
ve aşk dediğin
müzakere edilmiyor


gözlerindeki limanda
yalnızlığı uğurlayan bir gemi içinde..

düşün,

mübadele ediyoruz biz bizi
iki mum eşliğinde..


ateş sönüyor sonra
karanlıkta gözlerin
nereye kaçar bilmem

amma,

hattın sınırı darma duman
sathın savunmasız
ve bütün kurşun askerler eriyecek
aşk sıcağında..