Ey ömrüm affedemiyorum seni

Ruhsuzdu gök
Üstünde yine ezberden bozma o malum suratsızlık
Kuşatıyor bütün bilmeleri.
Yarına dair ümit etmeyi.
Baharı
Beklentileri
Ne idüğü belirsiz bulutlar hesap yapıyor
Pis bir suskunluğun yüreğinde
.
Ben sensiz ölüyordum oysa
O namussuzların gözü önünde.
Kaç türlü öldürürsünüz
Sorma çılgınlığıydı aralık salağı gözlerim

Ne çok şey yaşadım halbuki senden önce.
Onlarca ömür gibiydim.

Bazen hazan bazen bahar.
Üç mevsimdim.
Sevemedim kara gözlerini.
Hep kış oldu ölümüne dengim.

Bilmiyorum inan
Bilemiyorum .
Senden sonrasızlığı

Ben sensizliği kimimle söyleşeyim.
Kimsizliğimi dindirenimdin.

Soruları seven aklım küfrediyor
Şimdi alfabeye,onun çocuğu bütün kelimelere.
Kelimeler,
Onlar ki gidenin cevabını bilmedi
Bilmiyor.
Sen
Sen neden gittin?
Nereye gittin?
Peki küçüğüm acelen neydi?

Nasıl da sana hazırlanıyordum.
Sen
O öteki ,diğerleri
Tüm sevdiklerim gibi.

Yine böyle
Suratsız
Ezberden bozma bir aralık günü
Toplayıp bütün sevgilerini,sesini
Derin ellerini
İçinden geçenlere düşen gözlerini.
Çektin
Gittin.

Bu gidişlere hep tanık yazdılar ya seni eyyy ömrüm

Ömrüm,

Affedemiyorum seni....

S.Y/2018 İzmir