Takva elbisesi ne güzelsin göz kamaştırırsın
Gönül’e anlayış tevazu ile nurunla yaklaşırsın
Ey gönülleri çöl kılan edepsizlik nedir bu halin
Akar takva ’sız gözlerinde her gün kanlı yaşın
Gönlü hak takva ile cennetten bir diyar kılan
Arayarak doğruyu hakkı insandır gönülle bulan
Devri aleme sen değil misin geldim diye seslenen
Hem geldim diyensin hem de sensin güldürmeyen

Aşık elinde gönlünde taşır solmayan gülleri aşkla
Gerçek aşk bazen anında bazen anlaşılır zamanla
Maşuk aşık gönüllere ıtri dede gibi yumuşak seslenir
Itri dedeler Yunuslar Mevlana’lar hala yollarda beklenilir
Geldiler gittiler gönüllere seslendiler oldular bir nefes
Benlik sen’lik gitti biz olduk kırıldı esaretten tüm kafes
Hala büyük umutlarla bekleri gülümseten gönülden bir ses
Devri aleme sen değil misin geldim diye seslenen
Hem geldim diyensin hem de sensin güldürmeyen

Gezeriz dostsuz gezeriz hala yalnız başına tenhalarda
Bir dokunmayı bekler sultanı yegâh makamında canlarda
Sultanı yegâh makam olsa da bir busedir gönüllerde olsun
Yaslı gönüllere bir terennüm olsun gülümsemelerle dolsun
Sevdadır aşktır gönül kapısını açarak selam olsun bu canlara
Babadan kalan değildir mazluma ağlamak miras değil onlara
Gamzelere papatyadan güllerle türküler yerleştirsin cananda
Ne güzel olur maşuk için yanına aşkla canla başla koşanda
Devri aleme sen değil misin geldim diye seslenen
Hem geldim diyensin hem de sensin güldürmeyen

Anlaşılır mı bir gün ölümün tartışılmazlığı dirilişi
İnsan kendisi tek başına doğar tek başına ölendir kişi
Cananı candan bir can bilsek yıkmasak etmezsek tutsak
Bir emanettir canlar bize canımızdan fazla candan baksak
Tuna nehridir gönüller ecdat aktı bizlerde onlar gibi akalım
Geçelim karşılarına gönülden gülüşlerine hayran bakalım
Canda cananda dağılmış bekler yatmış kış uykusuna
Kapılar bekler bir dostu canı bekler hafiften dokunmasına
Devri aleme sen değil misin geldim diye seslenen
Hem geldim diyensin hem de sensin güldürmeyen
Mehmet Aluç – Aşık Gülveren