su gibiydik o zamanlar,

kimi zaman buz olurduk
kimi zaman buhar..


balıklar yüzerdi içimizde
bazen tuz olurdu gözlerimiz
yaşlar karışır, denize dönerdik
bazen de tatlı bir sözü çay kaşığıyla karıştırır
muhabbet diye içerdik

su gibiydik o zamanlar,

bir bulutun içinde yağmur olmaya meyleden nem
rüzgarla savrulan çise
kendine yol arayan nehre dönerdi yağmurlar birleşince


bazen çatlardı toprak
mevsimler duaya çıkardı
amin olurduk birlikten doğan her işin
üstesinden gelmeye..


su gibiydik bir zamanlar
bir zaman ki su gibi parmaklardan sızan


sonra ateşe döndü güneş
gök,kuşağını çözdü
tüm renkler solarak düş’tü


önce toprağa çekildi suyumuz
bulutlar dağıldı
yangına körükle giden rüzgar
heyhat!
bizim rüzgarımızdı


sonrası sessizlik
ki diz boyudur hep çaresizlik


şimdi pullarla dolu bütün kıyılar
hani olmasa mektubun gibi
kim inanır ki balığa
suya
o bitimsiz aşkın son bulmayacak deryasına


artık sazlıklar arasında göz kırpıyor kış güneşi
kendime kuş kadar yer açmışım
bir bulutun seyir defteriyle düşecek yağmur
rüzgardan alacaklıyım


sana olan borcum için pul biriktirdim
ateş için geç kaldık
ama bir deniz içimliği kadar vaktim var
ya da düşünme bunları


okuduklarının hepsi rüzgarın mahareti
veya kış güneşinden say..