Tut ki bir İstanbul akşamını yaşıyoruz ;
Ben ,sana dertlerimi anlatmaktayım hüzünle ,
Yokluğunda çektiğim acıları , sensizliği...
Ve ,acılara yenilgiyi çaresizlik içinde.

Tut ki sen bana gelmişsin , hiç ayrılmayacağız ;
Ben , sevinç gözyaşları döküyorum alabildiğine,
Ve akşam oluyor , farkında değiliz zamanın...
Kan rengine bürünmüş deniz.

Kan rengi çaylarımızı yudumluyoruz ,
Bir şarkı yükseliyor dalgalar arasından :
(Akşamın olduğu yerde bekle diyorsun ,)
(Gelmiyorsun...)

Tut ki hayal etmişiz bütün bunları,
Hayaller beni bırakıp gitmiş.
Sensiz kalmışım yalnızlığımla baş başa,
Yıkılmışlığımı anlatıyor şimdi şarkılar...
Her nağmede sen varsın.

Suskunluğum yıkar ,parçalar...
Gecenin bir yerinde umutları ,
Kör bir bıçak oturur yüreğime ,
Küfürler yağdırırım bu akşam...
Sensizliğime.