Bugün yaşım altmışbeş
Artık hayatımın alaca karanlığındayım
Batan geminin direğine doğru tırmanıyorum
Birazdan denizin dibindeyim
Ya da belki bir yolcu otobüsündeyim mesela
Şehrin sınırlarına kadar gelmiş gibiyim
Umarım ilerde trafik sıkışıktır
Peronda işlem tamam...


Artık firardayım kendimden, biliyorum
kırılganlığından korktuğum duygularım var
Şimdi ateşin üstünde uçan kelebekler kadar korunaksızım
Yaşım altmış beş olmuş, nasıl olmuş
Hayatım kaç kilo bilmiyorum
Yaşamak için alıkonmuş tek nefesin kıyısındayım
Bensiz hayatım başlamak üzere
Maceralarımı tüketmişim
Ölünce ışıklar söner mi ? Anne...



Hayallerim ilk defa buz tuttu
Eskiden karanlıklarım hiç yoktu
Şimdi bütün günahlarıma hazırım
şimdi toprağın rahmindeyim
Bulmacalarımı çözemiyorum
Belki bu gecenin şafağındayım
Belki de şafak sökmeden
Daha hazır değilim biliyorum
Varsın bataklıkta zıplamasın umutlar
Henüz hiç geçmediğim kapılarım var...


Hayatım dokuz milimetrelik şerit
İçinden ben geçen bir trendeyim
sanki gece yarısı çalacak gibi telefon
kendime doğru sıkışıyorum heyhat
iki ucu yanan mum gibiyim
Burası benim kenarımdır şimdi
Başka Bildiğim kenar yok...


Lakin bir tesellim var onu iyi biliyorum
Varsın sabah karanlığının mavisi doğmasın üzerime
Varsın bu şiir iç çeke dursun
Rüzgar çanlarının sesi kadar güçlü
Biliyorum güzel şeyler de yaptım ben
Çok güzel şeyler
Elbet bu yüzden
Bizden kalanlar kalacaktır
çocuklara...



Vedat DÜNDAR