Sessizlik, sensizlik
Bir de eklenince yalnızlık
Nefessiz kaldı hecem.
Hayali kalabalık içinde
Çığlık çığlığa gecem...
Soğuk, donuk...

Demek ki;
Yine üşüyeceğim ben,
Mum alevinde yanan sabahım
Yine gözyaşı dökecek...
Ve elimde kalan bir tutam zaman
O da yanıp bitecek! ...

Belki
Belki büyük bir karanlık
Saracak etrafımı ıssız, ışıksız...
Fırsat bu fırsat diyerek,
İnecek geceme yavaş yavaş...
Kilit vuracak özgürlüğüme;
Alırken hoyrat yalnızlığımı elimden
Çarpacak acımasızca bir kaç tokat
Yalnızlığımın yüzüne yüzüne...

İşte o zaman ben
Ben yine baş kaldıracağım;
İsyankar ilan edilip,
Susmalarımın, susturulmalarımın
Dünde kalmış yarınlarımın “ah”larıyla,
Uzayan günlere sarkarak yeniden doğacağım! ...
Başka bir hayatta kendimi bulacağım...

Ve yarattığım o hayatta, yine seni seveceğim,
Eksilmeden, eksiltmeden yalnız sende kalacağım...
İçimi kanatan geçmişin acı kırıntılarıyla
Barış ilan edeceğim...

Yaşam kavgalarımdan olurken sen
Pişmanlıklarından olmayacağım ben...

Rukiye Çelik
06.05.2008 11:15:00