YOLCULUK YANIKLARI




Ve yıldırım gibi düşer kasımın ilk haftası
Cam kırıklarıya gülüşüyor allı güneş ışıkları
Bir hayat, bir savaş ve yolculuk yanıkları.




Kırılmış aynalarda unutulmuş dört duvarlar
Gittikçe buz tutuyordu geçilesi zor yollarım
Çöl kalan topraklarda kanlıca yaralı çiçekler var
Her şey yarınsız bir gece uğuruna değil miydi sanki?
Ya ben, çıldırmış şairlerin son kalemi!
Uykulu muhabbet kuşlarına benzetiyordum kendimi
Suskunluğum çok, yüzümde gülüşlerim yoktu
Her şey soluk soluğa ayrılık kokuyordu.




Sen dur ben giderim diyenlerden biriydim belkide
Biri işte, daha önce herkesle bir tuttuğun gece
Şimdilerde her gün güneşle savaş halinde
Oysa ben yağmurdan uzak ağlamaya başlamıştım bile
Çektiğim içli bir nefesle sessizce gidenlere
Hırslı bir yanım dokunuyordu kalbimle
Ve güneş alçalıyor, rüzgar ol diyor gözlerime.





Son dumanına karışıp uzaklara savruluyorum
Yanı başımda o çok yakındığım serzenişlerim
Unut onu dediğim her gün yeniden uyanıyorum
Ve yeniden kendime kendime savruluyorum
Eski bir derdim vardı hani hep gitme derdi
İçimi yakan en çok onlar değil miydi?




Kala kala kalmıştım dün kalınmış yalnızlığımla
Bugün onunla bir demlik çayın dibine vuruyoruz
Penceremde bir deniz manzarası, tablomda dağların
Günah çıkarıyor kimsesizler, sessizler
Bir merhabayla bir hoşça kal arasında gibiydiler.





Deniz dedim de şimdi aklıma geldi, mavi miydi?
Unuttum renklerin binbir halini, belki bir gri
Susmuştum oysa, siyahından hiç çıkamadım ki
Bırakıyorum kendimi gecenin derin sessizliğine
Hali hazır düşlerimde puslu gözlerimde
Kuyuların kör ve dipsiz, dönülmez halindeyim.




Ve gönlüm gittikçe tay düştü ışıksızlığa
Özgürce bıraktı kalbimi, yalnızım şimdi
Geride bir içimlik sigara ve can kırıkları
Militan sözlerle yağmur ıslatmıyor aklımı
Ve ben unutmaya yemin ettim adını.


.

.

.

YOLCULUK YANIKLARI - Mawish Şiirleri - Mert Zafer Cansever