Kırmızı elbiseli kız ile konsere giden adam,
Her anı dolu dolu yaşamak istiyordu,
Mutluydu,
Çünkü ona muhteşem bir hanımefendi eşlik ediyordu.
Gözlerinin içinde güneş,
Dudaklarında minnettarlık taşıyordu.

O an için kelimeler ve sözcükler susmuş,
Kalem kirpikler vasıtasıyla gözler konuşuyordu.
Müzik kulaklardan beyine heyecan aşılıyor,
Eller bir birine dokunmak için titriyordu,
Telaşlanıyordu.

Zaman anlamsızdı,mekan anlamsızdı,
O kadar kalabalık içinde,
Sadece beraber olmak isteyen iki kişi vardı,
Gök gürleyip dolu yağsa,
En fazla ıslatırdı,anı yaşamak kaçınılmazdı.

Aşk böyle birşey varsa yoksa o,
O zaman herşey daha keskinleşir,
En küçük yağmur damlasının bile sesini duya bilirsin,
Çok uzakalarda ki bir kurbağanın çığlıklarını,
Bağıra bağıra bir kuşun şarkılarını,
Hayatı anlarsın,yaşamıyı anlarsın,
Bu yüzde severek mutlu kalmalısın,
Nefreti ve öfkeyi kendinden uzak tutmalısın