Kelimeler yokolurdu dilinden
Yeni gelişmiştı ruhu...
Sevmeyi bilmezdi besbelli...
Ağaç yapraklarının ulu hışırtılarında
Belli bir çiçek sayısını buldu mu gözleri
Rengarenk kokuyla kaplanırdı
Evet bir zamanlar benimdi, şimdi anılarımda
Kimbilir... Hala kahve kokan sabahlarını arıyordur belki
Şiir içerikli öpüşken saçlarında...
Ve baktığında bataklığa düşüş bir sevda anısında...






Sevmeyi bilmezdi hiç...
Hiç... Bilse terkedip gider miydi hıçkırıklar arasında
Yeşil yeşil umutlarını almalıydı bilhassa...
Ve sigarayla bırakmalıydı sadece şiiri
Ve bir dubleyle... Beni...






Ey Saman Sarısı... Ey Hülya Mavisi...
Ey sözcüklerin daha yakmadığı dudaklarına konan kız pembesi...
Hey! Sana diyorum... Sana!...
Gün gelecek... (adım gibi biliyorum... )
O aşk misali keskin kirpiklerinin avucunda
Ağırlaşınca gözyaşların
Ve elbet düşeceğinde
Düşecek damlalar kadar
Hep beni hatırlayacaksın...