Ben bilirim işimi
Sabahın altısında açarım ağız dükkanını
Kuru ekmek su geçer gırtlaktan
Boş mide ile çalışmak köşelerde
Acıyı kusarım ellerimde, hayatsızlığı
Fabrikanın çöplüğünde yazarım şiirleri
Yolu uzun ve çekilmez
Dönüşü yaygarasıdır özlemin
Ve amaçsızdır emeğim...
Ölümü yarın olan Dünyada...

Ve bir gecenin dibini daha gördü bu gözler
Sabahı sağ mı çıkar ruh, bilemiyorum
Yokluk hırkası üzerimde iken...

Hoş...
Aşkın ruhu bile satılmışken
Zaman artık yarınsızdır...
Tüm ipini koparmış kelimelere inat
Sayfa sayfa umut çırparken
Artık
Sonluğun ötesindeki ateş
Sonsuz evimizdir...

Şimdi toplama vakti
Geride kalan tüm sayfaları
Buruşuk satırlar arasındaki yoksulluğu
Bir anne gülüşünü mesela, gülen yüzünden
Hasat zamanı topraklarında
Zamanı çiçek açmanın, tomurcuklarında...

E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )