1
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
1386
Okunma
gönül kelebeğin mizanında bir mahşerde
sırların okutulduğu bir demde
gözlerin nurda yaşlanmış
bir kıbledir yaslandığım
huzurunda
baharın ucunda
seni anmak bir kuzuyla
ah ah
sana dökülesi sözlerden
aşkın hânesinde
mizanında seni dökmek gözlerden
ve sende kaybolmak gibi
denizin ferinde dökülen
bir güneşsin
gaib bir yolun bekçiliğini yapan
bir hülyasın
mey baharında şarap gibi dökülen
esinine bir yuvasın
gezgin bir imgesin dilimde
adı lâ olan......
adı s/en olan
beslenen karıncaların
ve yaprakların hışırtısında
güllerin baharına
şen bülbüllerin kanadını yerleştirmek
ve seni anmak
dili tükenmeden..
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz