Olmuş olan ya da olacak olan her şeyin kıymetini bilmek yerine,
kıyametini bilenlerdenim..
sonsuzluğun zevahiri kalemimde titrerken kaybolmayı erdem sayanlardan yani...

sıfır noktasında incinmiş bir bedenin taşıdığı cılız bir kalp gibi atarken üstümden kendimi,
dünyanın ritmine tutunmuş sarhoş bir gölgeyim

ve neden hala yok olmadığımızı anlamıyorum.
ya da neden hiç var olmadığımızı...

Bir zamanlar aynı Tanrıya inanmanın bizi bütün yaptığına inanırken
artık bütünlüğüne inanmanın bizi tanrılaştırdığını düşünüyorum...

üç asır süren lakin beş para etmez kavgaların tarihine şanlı değil kanlı denir....
olmuş olan ya da olacak olan her şeyin madeni para gibi kokması da bu yüzden.

ben kokumu unuttum
korkularımla beraber kayboldum
fakat kanın madeni para gibi koktuğunu hala hatırlıyorum...