Ben seni hiç sevmedim farzet...!
Farzet ki..
Sevgiyi senin gülüşünden değilde, kitaplardan öğrendim...
Gecenin en karanlık zamanlarında, yüzün aydınlatmadı dünyamı...
En zor anlarımda bile, gözlerine her baktigimda,
tüm dertlerimi unutmadım farzet..
Elini her tuttuğumda başım dönmedi..
Ben seni hiç sevmedim farzet...!

Farzet ki
Can yücel şiirlerinin arasında seni hiç aramadım,
Türkçe dil kitaplarında isminin manasına bakmadım..
Yanmadım senin uğruna...

Seni üzgün gördüğüm zaman, kanamadı ciğerim..
Küçücük bir yağmur tanesinin bile
saçına değdiğini düşünüp kıskanmadım..
Sevmek denen lugata adını koymadım..
Senin için binlerce kez ölüp ölüp dirilmedim..
İçimin onca yıkıntıları arasında,
yıkılmayan tek şey sana olan sevdam değildi..
Ben seni hiç sevmedim farzet...!

Farzet ki..!
Sen gülünce gözlerinden süzülen ışık aydınlatmadı dünyamı..
Saçlarına her dokunduğumda, koklamadım..
Senden uzakta olduğumda, bir yanım hep yarım kalmadı..
Sana her sarılışımda titremedi içim..
Sırf sesini duymak için konuşmaya bahaneler aramadım..
Sana gelen yolları sevmedim farzet..

Farzet ki..!
Tuttuğum eli bıraktım, ve hiç sadık olmadım...
Ömrümü ömrüne koymadım..
Seninle yaşlılık hayalleri kurmadım..

Ey yar...
Farzet ki..!
Ben sana hiç yar olmadım..

S.tatar..