Bir deli poyraz uğuldar
kerpiç evin boş odalarında.
Ayazdan bir dil
yalayıp geçer içimi
Birbirine vurur dişlerim
kuru dallar gibi titrer bedenim.
Söner gaz lambası
karanlığa açılırken o anda
kalbim olur gözlerim.
Yol gösterir ateş böceğine
g/izlenen ışığım.
Alışık olmadığım sesler
sürükler beni uzaklara.
İncirin dalları uzanır akasyaya
Canım olanların
gölgeleri oynar duvarlarda.
Dualar dolanır dilime
izbe noktaya sığınmış
bir kaç kelime dökülür
dudaklarımdan.
Aminleri hapsederim
avuçlarımın içine.
Bölünür yüreğim ikiye
Yaramdan akan acı
kanatır içimi.
Gülümseyerek baktığım evde
yalnızlıklar cirit atar
tüm çıplaklığı ile.
Yüreğimle konuşup
yüreğimle nefes aldıkça
Dal gibi kırılırım
heybetli dağ gibi görünsem de
mazinin ağırlığında.
Dikenler batar ayaklarıma.
Sonraki günlerden dem aldıkça
dakikalar ağır ağır.
Gömülürüm sessizce bir mezara.
Dört nala koşarken rüzgar
arşın arşın geceye uzandıkça..!


Ferdaca