Utangaç bir kız tanımıştım okuldaki günlerde
Konuşurken kızarır yüzü, yanaklar al olurdu
Döküldükçe dilinden kelimeler, bal olurdu
Gözleri bakarken anlamlı ve derinden bakardı
Zekiydi söylemek istediğimi hemen çakardı
Ateş değildi ama yüreğimi içten içe yakardı
Bazen eskiden kalbimi çalan birilerini andırır
Bazen yaşanmayan duygularımı kandırır
Şen güleçti bazen, bazen hüzünlü gözleri
Islatırdı yüzünü,göz yaşının ızdıraplı izleri
Adı Ayşe idi ben ona hep Ayşecik derdim
Bazen kızardım ona, bazen espriler ederdim
Ona derdim,dünyayı yakarsın o gözlerinle
Baştan çıkarırsın herkesi güzel sözlerinle
Ve duygusal bir kızdı, benim tatlı Ayşecik
Yardım edecek elbet yurdun insanlarına
Ayşeler hep olacak, sağlıkta,esenlik eri
Bir gönüllü hemşire,yurda sağlık feneri
Dolaşarak yurdumu hizmet verecek bize
Bunu düşünürüm onu gördüğüm zaman
Hizmetinin değeri bilinecek her zaman