7
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
1175
Okunma
Alenen ortada iken cismimiz,
Aşkımız gönülden, hep sırlı gizli,
Kaza ile dile, düştü ismimiz,
Resmimiz olmuştu hep kirli pozlu.
Zaten söylemiştin bunu evvelden,
Derdin bir gün çıkar, düşmeyiz dilden,
Gerçekten her duyan ayrı bir telden,
Çuval silkeliyor, hep kirli tozlu.
Kimi helal olsun deyip soruyor,
Kimi de ayranda sinek arıyor,
Kimi çaktırmadan tokat vuruyor,
Yollar kapanıyor, hep kirli buzlu.
Verilen alınan her bir selama,
Aşkımız düşerdi hemen kelama,
Derdim ki ayıptır, çamur bulama,
Yine de dilleri hep kirli sözlü.
Seven dostlarımız inansa bile,
Toz kondurmazlardı adıma ele,
Sararlardı beni sanki ak tüle,
Onlara derlerdi hep kirli yüzlü.
Yakın çevrem zaten hiç inanmazdı,
Bizi şüphe ile bir kez anmazdı,
Söylenenlere de asla kanmazdı,
Bu yönden güçlüydüm hep kirli kozlu.
Turşu yaptım seni koydum sineme,
Bozmadan sakladım nice seneme,
Sessizliğin ile beni deneme,
Ben de hep sendeyim hep kirli tuzlu.
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
