Muharrem ayı hüzün peygamberine
Matem ve yürek yangını
Zaten acı O’nun gönül defterinde yazılı
Hangi peygamber ümmetine bu kadar sevdalı ki
Keder hüzün katıklı sevdasının mayası
Ümmetin âkıbetinin derdiyle hemhal bir Nebi
Hud ve Murselat süresini düşününce
Bir gecede saçları beyazlayan
Seller gibi gözyaşları akan
Mahşer gününde ümmetimin hali nice olur diye dertlenen
Alemlere rahmet olmak için gönderilen
Şefkati engin ve yüce
Bir adı hüzün bir adı çile 
Gözlerinin yaşı cehenneme sütre
İnci gibi dişleri ise dolunaya nur olurken
Gülümsemesinde bile matem gizli
Öyle sınırlı öyle derûnî..

Fâtıması gözünün nuru
Gönül aynası ,cennetler sultanı
Nûrâni güzelliğine âlemler hayran
Ağlaması gülmesi tıpkı babası
Babasına ise şefkatiyle sanki bir ana
O ki saadethanede büyüyen bir gül goncası
İlmin kapısı Hz Ali’nin
Şah ı Merdani Haydari Kerrari’nin biricik eşi..
Hz Fâtıma velilerin anası
Hz Ali ise velilerin babası
Efendimizin mübarek hırkasının
Cennet kokusuyla mis gibi kokan
Ehli beytim dediği o mübarek candan bir parça
Nurdan helezonlu bir aile
Hz.Ali’ye Hz.Fatıma’ya
Hz.Hasan’a Hz.Hüseyin’e canlar olsun feda
Fatıma bir ayağında sallarken kuzusunu
Bir elinde de söküğünü diktiği Ali’sinin libası
Dilinde de zaten hiç eksik olmayan Rahman’ın zikrullahı
O nasıl bir yuva..
Alemler temaşada
Melekler etrafında pervane

Hz.Hasan Hz Hüseyin
İki gül goncası cennet reyhanları
Öyle tatlı öyle nazlı ana kuzuları
Namazlarının edası Kainatın sultanının omuzlarında
Meleklerin yüreğini burkardı bir damla gözyaşları..
Bir bayram bayramlık istedi dedelerinin nazlı ceylanları
Hz Fatıma Hz Ali
Varlıklarını Rıza i ilahi yolunda döktükleri için
Almaya yok güçleri
Lakin gönül zengini her ikisi de..
O anda geldi Cebrail
Elinde iki beyaz cennet libası
Dedelerine bakan iki çift göz
Dillerinde minik bir temenni sadece
Keşke renkli olsaydı elbiseleri
Cebrail nidâda..
Ya Rasulallah su serp üzerlerine
Su serpince Efendimiz
Biri oldu sarı biri oldu kırmızı
Dayanamadı ve ağladı Cebrail
Nedendi bu gözyaşları
Rasulallah’a verilen bir cevap
Arş ı Alayı ihtizaza getirmek için yetti de arttı
Dedi ki Ya Rasulallah
HASAN’ın zehirlenerek öldürülecek
O yüzden oldu elbisesinin rengi sarı
HÜSEYİN’in al kanlara boyanacak
O yüzden elbisesinin rengi oldu kırmızı
Nasıl dayanır buna Kainatın Sultanı
Ağladı ağladı yandı içi cayır cayır
Zaten evlat acısını
İbrahim’inde Kasım’ında Abdullah’ında yaşamıştı
Küçük bedenlerini koyarken toprağa 
İnci gibi gözyaşları yürekleri dağlamıştı
Şimdi de cennet reyhanlarının acı haberiyle sarsılmıştı
İşte..
Gelecek o ay muharrem ayıydı
Matemdi Efendimize Muharrem ayı
Hüseyin’in mübarek başı koparılacaktı
Al kanlara boyanacaktı
Yezid’in hışmına ugrayacaktı
Ve geldi de..
Muharrem geldi..
Yer gök ağladı
Ciğerler yandı
Mahşeri vicdanlar şaha kalktı
O nasıl bir acıydı
Cennet Efendisi bir damla suya hasret kalarak
Şehadetin koynuna dolandı
O ay bu aydı..
MUHARREM AYIYDI
O yer ise acıların diyârı KERBELA’YDI...