Yabancı.

Medeniyet bu mu, bumuydu adı.
Anası yabancı, kızı yabancı.
Yunup yıkanılsa etiyle budu.
Dudağı yabancı, yüzü yabancı.

Gel de yadırgama, bu nasıl hayat.
Süse bilet kesmiş, akla seyahat.
İçi fokur, fokur dışı çok rahat.
Bedeni yabancı, özü yabancı.

Yürürken sallanır beli kıvrılır.
Dayanmaz düğmeler, göğse devrilir.
Rüzgârla güreşir, etek savrulur.
Bakışı yabancı, pozu yabancı.

Ne derseniz deyin, bu haller irsi.
Burnunda taşırlar, halhalı örsü.
Ağladıkça akar, gözünden süsü.
Kirpiği yabancı, gözü yabancı.

Yabancıyı el üstünde tutarlar.
Ortalığı bir birine katarlar.
Saçma bir şarkıya çığlık atarlar.
Melodi yabancı, sözü yabancı.

Üstte yok, başta yok açıklar açık.
Ne öğütür bilmez, düşünce uçuk.
Yaylanarak giden birine pöçük.
Ayağı yabancı, izi yabancı.

Her gün başka başka giyip dökünür.
Ne utanma bilir, ne de çekinir.
Laf söylenince ağzını ökünür.
Eğrisi yabancı, düzü yabancı.

Bir av gibi durup, süzülüp bakar.
Görünce pusuyu, dilini büker.
Tastiksiz konuşup içini döker.
Cilvesi yabancı, nazı yabancı.

Vurmaya hazırdır yay ile oku.
Güle ayar verir, zıkkıma kökü.
De ki Birisi’ ne sevdanın yükü.
Ateşi yabancı, közü yabancı.







zekeriya duman