KAZIM

İçimde;
Şehir eşkiyaları cirit,
Kollukları volta atıyor.

Ayak darbeleri,
İçimi eziyor,
Kimin umrunda..!

Kazım...

İçim ;
Başkalarının,
Çarşı, pazarı gibi.

Herkes;
Bir yerlere, sergi açmış..

İçimi;
Parçalamışlar,
Çadır çekilen,
İşportacı, sokakağı gibi.

Bölük, Börçük,
Delik, deşik, iz sürülmez,
Ses duyulmaz halde..

Kazım...!!

Anlayacağın;
İçimin, İçine,
Ne ettiklerini bilmiyorum..

Ama;
İçim bi tuahaf,
Bi tuhaf ki, sorma..

Kazım...!!

Celaleniyor, öfkeleniyorum..!

İçimden;
Vaz geşmek geliyor,
İçim, İçim..

Bazen;
İçime kıysam diyorum,
Ama olmuyor..

İçimin; Dışındakilerini,
Düşündükçe, İçim gidiyor..

Celalleniyorum,
Ama nafile.

Otuz sekiz’den beri,
Bi çareyim..

Kazım, bi çareyim..

Baş kent;
Oldum olalı,
Böyle, acı çekmedim...!

Kazım. ..!!

Bilent ATALAY
05/03/2015
Ankara