AMA BEN


Demek ki;
Nasip değilmiş,
Arzuladığım, düşlediğim,
Zaman diliminde,
Seninle kucaklaşmak .

Olsun;
Buna’da şükür,
Varlığına, kudretine,
İnanmakta, yeter bana.

Muhim olanda bu’ya...!!

İsyan etmiyorum;
Umutsuzlukları,
Getiren zamana.

Zaten;
Bir fırsatta değildi’ya,
Sıradan bir zaman,
Sıradan bir gündü.

Boş ver...!!

Sahiden üzülmedim;
Birazıcık, gözlerim buhulandı,
hepsi bu..

İçimi çektiğime aldırma;
Elimde değil, ne yapayım,
Seni, seni, çok seviyorum..

Doğrusu;
Son günlerde,
Çok duygusal oldum.

Bu duygusallığım;
Beni, tedirgin ediyor.

Sanki;
Bize, bir şeyler, olacakmış gibi,
Bir his var içimde.

Varsayımda olsa;
Korkuyorum işte,
Korkuyorum bağışla ...

Bugün;
Seni, garda çok bekledim.

Sen gelmeyince,
Sıkıldım dışarı çıktım.

Aziz ıstanbul;
Sokaklarını ve sokakta’ki,
Dostlarımızı, arkadaşlarımızı aradım..

Bakırköy‘e,
Özgürlük meydanına indim.

Sevinç ile Umut’a , rastladım..!

Çok mutluydular;
Doğrusu, kıskanmamak,
içten bile değildi.

Rahatsız etmek, istemedim..!!

Onlara;
Görünmeden,
Oradan ayrıldım..

Beyoğluna gedim..!

Kafeler;
Mağazalar derken,
Gün batımında,
Bir pavyona uğradım.

Birde ; ne göreyim,
Aman Allahım, aman Allahım...!!

Bizim Ömür;
Oradaydı, perişandı,
Yıkılmış bir masaya,
Içiyordu garibim.

Çaresizliği;
Yudum, yudum içiyordu..

Yanına sokuldum,
Önce tanımadı.

Sarhoştu;
Sonra fark edince,
Sen ha deyip,
Boynuma sarıldı.

Ağladı; içli, içli
Ağladım içim, içim..!!

Seni çok ozlemis;
Ne zaman gelir’ ki, dedi.

Tekrar; Tekrar,
Seni ve diğerlerini sordu..

Konuştuk;
Ordan, buradan,
Birde, memleketim şarkısından.

Derken;
Derdi belirlendi, şişeden..

Çok uzun;
Yıllar olmuş,
Neşe’yi kaybedeli.

Çok üzüldüm...!!

Düşüne biliyormusun .?

Neşe;
Ömürden ayrılmış,
İnanmak, çok zor çok.

Dayanamdım;
Konuyu değiştirip,
Arkadaşları ve dostları sordum.

Hani;
Hayalleirmizi süsleyen,
Duygu’muz vardı’ya ?,
Riya ile; nişanlanmış..!

Ne tuaf değimli. ?

Yıldızları;
Hiç barışmazdı,
Hep, kavga ederlerdi.

Kim bilir; şimdi, ne haldeler..!!

Birde ;
Can vardı, hatırladınmı..?

Garibim;
Çökmüş, Can bitmiş,
Şimdi, yorgun ve Sevda’ya, gücenmiş.

Yani; Özleme, aşık olmuş...!!

Artık;
Kader yoldaşı,
Olmayacakmış.

Sevda’yı unutup,
Özlemi düşünüyormuş..

Duyuyorsun değimli. ?

Farkında mısın. ?

Yokluğun;
Bizi darma, duman etmiş..

Neler oluyor; Bizlere,
Anlamıyorum ki..!

Korkuyorum işte;
Yani, korkuyorum, korkutuluyormuyum.

Sen; Geleceksin diye..!!

Bir gün;
Sokaklar kan kokulu,
Kan pazarı olacak mış. .

Yoksa;
Sen, hiç, gelmiyecekmisin. ?

Yani, kavuşmayacak mıyız. .?

Belki’de;
bizde, ayrılacağız, öyle mi...?

Ama ben;
Seni; çok, çok seviyorum.

Sevgili, Demokrasi..!!




Bilent ATALAY
25 / 05 /1994
İstanbul