11
Yorum
36
Beğeni
5,0
Puan
863
Okunma
Gökyüzünde ağlayan bir çocuk var
İçime yağıyor damlaları
Büyüdükçe görüyorsun
Kral
Çıplak
Dünya
Üzgün
Yazılamayan bir öykünün
önsözünde der ki ;
korkaklar bile büyüyorlar.
Aramızdaki fark bana göre,
Gotik
Bir müzik tarzından fazlasıdır.
Ve Meryem onların ilhamıdır
Sonra
Diğerlerini de sevdiler ve sömürdüler
Öykü hüzünlü bitecekti
Yazılsaydı…
Mesela ben,
Gökyüzü oluyordum
O mavi
Saklambaç oynuyorduk
Çocukla.
Ne olursun ağlama!
Ortalarında bir yerde
Ayıraç!
Yazmışlar ki;
Bir mağara kendini
Gökyüzü sanıyormuş
Dünya eskiden çocukmuş
Mağaraya sığınmış
İşte mavi o gün
Siyaha boyanmış.
Biliyor musun yağmur
Mağaranın duvarlarında
Artık
Hiç kalp resmi yokmuş.
Deniz...
5.0
97% (29)
4.0
3% (1)