Kurumayan dallarım vardı
Her yanımı meyvalar sarardı
Köküm sağlamdı
Ençoklarını biz alırdık damlasından
Işıltısını en çok biz alırdık göğün

Alın teriydi günün kazananı
Eli öpülmedik böylesi günün ninesi kalır mıydı
Kepleri saygıyla eğdiydik büyüklere
Helâli haramı ellerinde öğrendiydik
Kormuyordum bu yüzden
Konuşlarım tok ve derinden

Bereket kokardı kaldırımları
Hiçbir selamdan eli havada kalmazdı
Tizinde bir ses otlaktan çayırdan
Güneşten bir nefes huzurluyduk
Cırcırından çığırtkanına

Kalır mıydı günbatımının yanına
Rüzgarıyla anlamlıydı sonu gecenin
Sazları kovalardı soframızı
Çocukların neşeside kıssasından kârına
Keyifli akşamlarda oturması yorardı

Toplum gülümsemiyor artık
Tenimin rengi batar olmuş ahaliye
Nesi değişti gözün
Küçük bir sözüm batar olmuş
Yol yolunu bulmuş aralanmış durmuş
Şimdilerimin yalnızıyım sözüm kaybolmuş
Özüm ne çare...