Kuduz bir it dolaşıyor tasmasından boşanmış
Akıtıyor salyalarını saçıyor uluorta
Kirletiyor çürümüş beyinli ir toprağı
Murdar leş kokusu nefessiz bırakmakta adeta.

Perişan gökyüzüne bulut, buluta nem gerek
Yıldırımlı bol tufanlı...
En bereketlisinden.

Ozan işini seviyor
Dev bir çınar ağacının gölgesinde dem çekmekte
Okşuyor taze yapraklarını kadehlerinden
Ağır roman düşecek belli ki.

Kuduz it bu! Ne yapacağı kestirilemez
Salyalarını döke saça sinsice hırlayarak yaklaşıyor
Cephanem kalem-mürekkep
Taşıyor ceplerimdeki çakıl taşlarından
Yedeği olmayan tek atımlık mermi dolu tüfeğim.

Düşünüyorum insancıllığıma güvenerek
Karar verme aşamasında çetin bir sınavdayım
Çakıl taşlarını kirletemem onlar toprak kokuyor
Boşaltıyorum ceplerimi al acele
Çıkıyorum çınarın en yükseği yerine
Kuşlar selam veriyor hasbihal öncesi
Yemişlerini döküyor besliyor yavrularını
Yağmura duasında kanat açıp.

Gökyüzüne (b)akan dallar arasında huzurdayım
Buhurdanlıklarıyla hemhal nefesim
Derinliğinden tek nefes çekip
Kanlı bakışları alnı ortasına kuduz itin
Nişanlıyorum tüfeğimi.

Ulu bir ses çınlatıyor kulaklarımı
Dur behey yabancı
Korkutma yuvasındaki kuşları
Kırma kanatlarını
İncitme köklerinden
Sen ki kalemşor meşhur avcı
Göm tüfeğini çürüsün toprak olsun
Paslansın demirlerinden.

Düğmelerini tek tek kopart
Çıkart hortumunu fermuarından
Doğrult kuduz itin üzerine
Fışkırsın (y)akıt suyun!
Toprak leş kokacağına...
Varsın tuz koksun.