..ve birden bire delicesine irkilir
gününün geceye gebe olduğundan beridir ıstırapla yakan
hayatın kıskacı arasında ki gururu da her olguya dikilir
ölüm saati hızında geçişte gittikçe zaman
“”

yüreklere musallat olan o kızıl tutku
yeknesak bir efkar doğurur
su katıverir aşk aşkının aşına
iki kul arası geçer bu bilinmez denklemin soluğu
hırçın bir keçi inadında yaşam bizi dur durak bilmeden yoğurur
sakın ha düşersen şaşma
“”
evvel zamanda ki gibi bir arpa boyudur vefa
ilerisi de gerisi de birlik ve dirliksiz olunca
her dem konuluyoruz bin bir tefe
hükmünde sevda pişer yarısı çiğ illaki heves sönünce
sıkışık bir anda da öne sürülür kader
kimse yediği haltı kabullenmez anında defederler
deli divane olup pusar da kalır içimizde ki efe
bir kış geçirir ruhumuzda ki sevgiler
ve anında da dona keser tüm duygular
“”
şah damarından kesilir isterikli kadınlar
arzularına köle erkeklere nispet
sokağa atılınca tüm değerler anlayışlar inim inimde inlerler
ruhlarından kör kurşuna dizilirken
aslında bir küçük kalp kırıklığının kurbanıdırlar
dik başlı erler ve nazlı hanımlar
hepsi kendince hak sahibi ve doğrudurlar
kör gözlü oldukları kadar inattırlar
onlar illaki de hayatlarını intihara sürüklerler

-Kim kime rol kesiyor bir bilinsin artık...

adını da koyarlar kader
oyunu yazıp da sahneledikleri orta oyununda
az çile ve azda ıstırap kokar kullar
acı hasret ve özleme sığınırlar
adı kader olunca iyi gelir aşığa bin bir keder

aslı astarı başı sonu belli olmayan bu kavgalardan
muhakkak bir kıyamet kopar er veya geç arkadan
oysa ki “baht” şükür ve kanat kapısından geçer
vefa sevgi ve saygı ile özde yoğrulur dostluklar
oysa ki bir adım atılabilinse
cennette bile onlara kapılarını istemle aralar

ancak ki gurur kibir ve nefisler susunca geceye gün doğar
o anda güneşin içimizi ısıttığı gibi
duyulan aşkta tıka basa doyurur gönülleri
illa ki de birbirini vefa dolu bir yürek ile tüm içtenliğiyle sevenleri...



(04.09.2018) AZAP...