gökyüzü bizim
elbet yeryüzüde
gider birgün bu efendiler
geriye sen ben kalırız
yani bizimkiler
toprağa dokunup
suyu çıplak ayakla geçenler

dünyamıza sınırlar koyup
bizi kendi ölçeklerinde hapsedenler
söyleyin sınır mı tanır bulutlar
demiri kardeşini öldürmek için
ateşin koynuna atanlar
silineceksiniz yarından
ve dahi düşlerini katlettiğiniz
milyarlarca insanın bütün mafsallarından

kardeşim alnının terini
gözünün nurunu katıp
yaşamı yorgun ellerinle sen kurarsın
senindir dağ senindir taş
günlerin parlaklığı
dalda olgunlaşan yemiş
bütün suların en güzel kıyıları
mevsimler doğuran zaman senindir

ve hayatı paylaştığımız
umutlu yarınlar adına
yılmadan yıkılmadan
efendilerin oyunlarına kanmadan
alnının şafağına koyduğun
o beyaz bayrak
hepimizindir
yeryüzü aşka gebe
bütün insanlığın gözü kundak
doğacak hepimizin beklediği
o erişilebilir gerçek
barış
gözümüz aydın demeye hazır insanlık

1 eylül 18
ali rıfat arku
istanbul