Bu yarayı nerde bıraksam?
Nasıl yapıp edipte yanına varsam;
Demir parmaklı penceremden
Nasıl çıkıp gelsem?

Yolların girdap ve kaygan
Hangi ayakkabımı giysem?
Gök gürültülü
Yağmur bir tek benim başımda
Can özüm kanıyor
Nasıl yarama tuz bassam?
Onca acıdan sonra nasıl nasıl toplasam kırıklarımı ;
Nasıl sarılsam boynuna ?
Ve nasıl bakarsın yüzüme
Nasıl bakarım yüzüne ?

Bana bu şehir darken
Nasıl çıkar yolum yoluna
Şimdi direnen acılarıma nasıl yalan söylerim?
Nasıl kendimi kandırırım ?
Pamuk şekeri elinden alınmış çocuğum ben!
Bisikleti kırılmış, oyuncağı parçalanmış çocuğum ben
Gözyaşları uykuda kurumuş, yalın ayak bir gece vakti koşmuş; elbisesi dikenli tellere takılmış, yinede koca kadın olmuş bir çocuğum ben!
Gece masal dinlemek yerine kendi günlüğünü tutmuş , küçücük elleriyle dualarını Allah’a sunmuş minicik bir çocuğum ben. Korkularını minicik kalbinde tutmuş, saklambaç oynarken saklanıp unutulmuş bir çocuğum ben...
Şimdi söyle nasıl varayım yanına
Nasıl gideyim çocukluğumun korkulu adamına ?
Nasıl nasıl nasıl
Nasıl bulayım kendimi o titreyen bacaklarımın yanında
Boynu bükük ellerimin kucağında
Bir hayat izlemiş gözlerimin kapaklarında?
Velhasıl unutulmayan acılarda.

Bir Elif Miktarı 🍃