EYLÜL’ ÜN SAÇLARI SARI
Taramış Saçlarını incir ağacı
Meyvenin en hası benim diyor,
Demlenirken zeytinin burnu havada,
Vazgeçilmez katık, sofraya tacım diyor.
Gönderirken güneş ateş saçağını,
Aşk gemisinde vurulmuş tunçum diyor.

Doğanın kanatları açılmış kışa,
Kelebekler dansına veda ediyor.
Koca çınar yaprakları dantelli gelin,
Yıkılmam asırlarca ,romanlara başım diyor.
Eylül ün damarında sözüm diyor.

İnsanoğlu muçhulde giderken,
Devrilir kanadı , zamansız erken.
Ümidin kolları çaresiz biterken,
Her anıya çaresiz veda ederken,
Bir daha yaşarmıyım bilmem diyor?

Özlemler sarıyor, şimdi her veda da,
Erişilmez sırrına , doyulmaz tata,
Güller ağlıyor belki bu ferdaya,
Gurbetin yolları ağıtsız tutulmaz diyor,
Ney sesinde bülbüller yorulmaz diyor.

Neyleyim !!!Medcezir kusar bu yürek,
Hüzün eser eylülde ,biraz savurmak gerek.
Tekrarı yaşanmaz bilirim , avunmak gerek,
Her şiir de yas tutulmaz diyorum.
İnsanoğlu bu , parayla vicdan satılmaz diyorum.
ZEHRA YÜCEL(1.9.2018)