CAN YAKANIN CANI YANAR....

Hiç bir ayrılığın rengini görmek istemezdi
Bir çift gözüm
Yüreğimi karanlık bir şehrin kızıllığına gömüyorum
Dünyanın saltanatında değildi sözüm
Aklımı sır eyledin gönlümü perişan

Şimdi tesbihatıma serili adını zikrediyor dilim
Çaresizce açılan elim aynı duayı okuyor ardından
Dudak kıvrımlarımdan sessizce (aminler)yolluyorum
İnandığım tek gerçeğe teslim ediyorum seni

Bâki olmayan duyguların koşmuyorum peşinden
Yüreğim sana en gerçeğinden emanetti
Bilirdik!
Asiller duygularını asil yaşardı hani?
Hani vazgeçilmez
Ya/da
Vazgeçemezdik biz

Şimdi veda gölgelerinden topluyorum şiirlerimizi
Dondurucu ayazları sır bilirdik ya
Tıpkı yağan yağmurlara adak ederken dileklerimizi
Hiç bir rahmetinden sual edilmezdi ki

Ey gönlümün sevdiği
Ömrüme gömdüğüm yâr
Şubatı zehir niyetine içiren
Martı kefen diye giydiren
Aklımı peşi sıra donduran yâr!
Bilmez misin?
Can yakanın canı yanar!