Sen ki bu alemde hürsün.
Sen ki bu aleme gelmiş akılsın insanoğlu.
Sen ki bir yaradılmış kulsun.
Ölünce bir avuç külsün insanoğlu.

Sadece yeşeren bie tohum,
Yere değmiş bir yağmur tanesisin.
İster ağlarsın ister isen gülersin.
Bir eğilmiş baş ile bir dikleşmiş cesetsin.

Sen ey insanoğlu.
Doğruyu unutur yanlışı ezberlersin.
Sen ey insanoğlu.
Hangi faydalı işe gebesin?

Sen en insanoğlu!
Ne aş ister ne koltuk beklersin.
Ne hürmet gösterir ne de saygı beklersin.
Şu dünya hayatında bir tutam ot değilsin.
Niçin gelmişsin, ne için yaşam sürersin.

Koyunun olsa güdersin insanoğlu.
Sevilsen gidersin insanoğlu.
Sever beklemezsin insanoğlu.
Bekleyeni de görmezsin insanoğlu.

Ne adamsın ne kadın.
Ne ölüsün ne diri.
Ne beklersin ne gidersin.
Ne yer ne içersin insanoğlu?

İnsanoğlu bir kürek toprak.
Ne nam kalmış ne de toprak.
Toprak olmuş tüm cesedi.
Herkes bilsin; herkes toprak.