Düşümde bir dünya var sessizliğinde sesim
Kalbimde iki nokta gözsüz de görüyorum
Mânâsını kaybetmiş renk şekil isim cisim
Yorgun kaplumbağayım vahada yürüyorum

Düşümde bir dünya var milyonlarca yıl uzak
Tecrit edilmiş gibi fikrimde çürüyorum
Aynalar tutun beni zaman elimi bırak
Nasıl olsa boşlukta gölgemi sürü’yorum

Düşümde bir dünya var çekiyor dudağımdan
Kapitalist nizâmda ahlâkı yeriyorum
Sanki sular akıyor omzumdaki dağımdan
Fırsat tüccarlarını yerlere seriyorum

Düşümde bir dünya var insanlarda asalet
Lügâtler kifâyetsiz sükûtta eriyorum
Ne nükleer çılgınlık ne kimyasal felaket
Bir hayâl kahvesine bu ruhla giriyorum

Düşümde bir dünya var vatan kadar gök mavi
Oynayan çocuklara tebessüm örüyorum
Ne ağlayan anne var ne de kimsesiz evi
Evlerin bacasına renk renk aşk sür’üyorum

Düşümde bir dünya var yol gösteren müneccim
Sakladığım ne varsa teklifsiz veriyorum
Nedir bu bendeki hâl sahi bu bendeki kim
Belkide yalnızlıkta gizli deliriyorum

Düşümde bir dünya var sona ermiş soykırım
Ya nüksederse diye bazen ürperiyorum
Ve aklıma düşüyor Kerkük-Türkistan-Kırım
Nefreti bir ok gibi kırana geriyorum

Düşümde bir dünya var gizlice işmâr eden
Düşten yere düşerken kısık öksürüyorum
Anlamsız gibi sanki nasıl niçin ve neden
Makberî mahlâsını çileyle örüyorum

_________Makberî