Büyükse kara elbiseli duman, çok büyükse;
Güneş olsan aydınlatamazsın karanlığı çocuğum,
Tuttuğun dal çürükse.
Güvenmek beyhudedir çok zaman

Dene bak yürek sızım!
Cam bardaklar bile bir kez kırılır,
Kırıla kırıla kırılmasını öğrenme kızım.

O gece düşteydin sen, iki tepe arasında
Yedi renkti gökkuşağın,
Başına taç ettiğin ıslak yeşil,
Parıl parıl parıldıyordu gözlerinde
Tam da mutluluğun doruğundasın
Her şey güzel, her şey iyi
Sonra açılıyor kutu, çıkıyor kötü
Karanlığa düşüveriyorsun birden,
Herkes oynarken çiftetelliyi(!)

Olanlar olur, yer yarılır,
Gök üstüne düşer, masa titrer, bardak kırılır,
Güneş sancılıdır o ara
Gerçekler acımasızdır kızım;
Kışı yaşamadan varamazsın bahara

A benim güzel kızım;
A benim bahtsız yavrum;
Sevmek yetmiyor ki mutlu olmaya…

Sakın unutma! Yere düşen insan
Önünü, arkasını iyi görür
Eğer kalkarsa düştüğü yerden;
Daha dik durur, daha dik yürür…

İbrahim COŞAR