Ey dilim, sen kendini söyle ne sanıyorsun?
Açıldıkça engine, beni batırıyorsun
Değerim şol yanınla düştü aşağılara
Şimdi mutlu ol haydi, bir de alkış tutsana.

Kırmamak için canı susmasını bilmeli
Susamıyorsan eğer, edeple beklemeli.
Yoksa egonla hesap, aklını hep önde tut,
Düşer isen beise, hâkim ol dilini yut.

Nice başları aldı, makam, şöhret salladı
Sultanı etti rezil, şarlatanı da vezir.
Eğer bu güç var ise sende
Bil haddini yavaş ol,
Çıkar isen en öne, iyi geçin benimle.

Hakkıdır dil insanın, ustaca kullananın
Dildir etkileşimde, ön koşulu lisanın
Geçmişte yaşanılmış; gurur, inat, hırsların
Ve dahi her belânın, müdavimi o dildir,
Kişi yönetemezse , diliyle hep rezildir…

Azad et beni dilim, çok çektirdin sen cefâ,
Konuşursan güzel söyle, bal damlasın yerlere;
Etme gıybet aman ha! Sokma beni günaha,
Ya da sus ebediyen, sürerim ben de sefa.

Evet dostlar, işte budur dilim ile geçmişim
O yüzden de çokça susar, uzunca da dinlerim
Bilirim kemiği yoktur, patavatsız şu dilin,
Ya güzellik saçar sana, veya ;gaflet ya da kin.

Olmak ister isen abat, neşe ve tebessümle
Hâkim olmalısın dile, her vakti geldiğinde.
Tutabilirsen onu, mutluluğu bulursun
Sürersin asude hayat, dilin mehlemdir yarana
Eder isen sürçü lisan, kalırsın zan altında
Yüklenirsin onca çileyi, dertler bakîdir sana.

Güzel dil anahtarıdır, mutluluğun da ilâcı
Bulur isen böyle insan, bırakma yakasını
Hep çekeriz biz bu dilden, sokar bizi çukura,
Çıkmak için esaretten, gem takmalıdır ona.

Kırılsaydı elim, kolum,… geçerdi acısı zamanla
Üç beş ay sürerrdi çile, alınırdı alçıya,
Ya kırsaydım ben bir kalbi, etseydim yerle yeksan
Geçer miydi izi onun, sürerdi ebede dek.

Anladım ki dil çok mühim, iyi kulanmalı onu
“Söz gümüşse, sükût altın” aslında işin özü,
Edeceksen bir kelâm,kırk düşün ve bir konuş,
Ya da dinle edebinle, bence bu çok mühim iş.

Oğuzhan KÜLTE