söz vermiştim sana ev kırlangıcım
şiir yazacaktım sevgi kanatlı
gözlerimiz bakıp dalacaktı
uçması sınırlı sokaklara
evlerin perdeleri örtülüp açılacaktı
çocuk bakışlı bir kadın bakacaktı
kırışıkları ütülenmemiş kaldırıma
herkes kendi masalında yorgun
uçuşundan biraz umutsuz
arkasını dönecekti düşlerine



üzerinde bir leke bile olmaması doğal
öyle ak- pak gülümsemen şiirle
kuşlar da iyi güler bilirsin
ayakları kesildiğinde yerden
herkes kendi desenini çıkarır
soluk aldığı gökyüzünde
gaganın yanındaki ince çizgiyi
yalnız yolu hep sevgiden geçenler anlar
uzmanı olmasa da kısa hayatın



uçuşun yalnız ağacınla sınırlı değil
kapasan gözlerini huşu içinde
bir uçtan bir uca dolaşırsın dünyayı
kalemin zehri varsa hep içine akar
umutsuzluk değildir şiirde yürümek
her dizede ak kırlangıç kanat açar
topal hayatın uçuş yönüne



bir yolunu bulursun tutsak alınsa özgürce kanat çırpman
kapanlar kurulsa alçak dallara
suretini pislese insan, savaş çıkarsa eften püften
yol gösterirsin ateş yakanlara
beyaz kanatların açılır umut yönünde
bilirsin; düzgün nefes alan varsa mahallede
kente yayılır yaşam sevinci..


19. 08. 2018 / Nazik Gülünay


Sevgili arkadaşım Nilüfer Sarp’a