yolu kesen kalınca bir ipti nehir
su bir dirilişin yamacından doğdu
ne ana yüzü gördü
ne de salıncak
taşlarla oynadı uzun zaman
yalnız kendi içinde

geceden de geçtiği oldu
bir yalnızlığın çok yüzlülüğünden de
doru isyanları coşturdu gövdesinde
bahar göğün boşluğunu açınca
kendi oyuncaklarını döktü denize
ağlayan bir çocuğun
gözlerinden geçerek

aynı türküyü bir kez daha söyledi
dağlar
ateşin ağzında bir sarı ışık
ormana dalınca
bir ortanca ıslık
külden azabı topladı
kendi ellerini kirletti su

ah enel aşk
ateşle suyun yoğurduğu sızı
günün peçesinde dolaşan arayış
kandiller yandıran siyah yokuş
suya ızdıraptan bir pençe vuran kayboluş
döndük yine eteklerine
tutmadıgımız sözlerin ağırlığıdır
suya batan gölgemiz

suda başlar
ya da suyla başlar
tüm hikâyeler
içinde aşktan kalma bir insan
dolaştıranların yazgısı
kör testere dişleriyle
payımızı kestiğimiz zamandan
bize düşen acılardır
bulmuşluğu kaybetme telaşı

uyanır su
gelir dayanır aklımıza
ölü bir vadinin
derinindeki kuşlara
dokunur söz

00.00

18.8.2018 ali rıfat arku istanbul