kaç asır devrilmiş
zamanın hissiz gövdesine
su aynı su
ateş aynıdan biraz farklı
donmuşluğumla yanmışlığım aynı yolda
bin küsur şiir yazdım
sığınıp aşkın dağlarına
ölümden sıyrılan şafaklarda

bir sırmış hayatın görünen yüzüne
aynı daldan düşen bir çift bakış
derin korkulardan geçtim
sığ umutlardan
isyan köklü fiillerde gün solarken
ellerimin ayasına döktü
çınarlar yapraklarını
güzdü unutulmuşluğun temrenini
yüreğime batıran
sahranın sancılarıydı
aklımın girdaplarında
kumla oynaşan

kendi uçurumlarımda çiçeklendim
aşkın köklerine tutunup
sereserpe üstümde salındı gök
kuşlarla yokladı acılarımı
ara sıra
rüzgarlarıyla okşadı saçlarımı
anladım ki
uzayıp giden susmaların
ardından boşanan sağanaktı şiir
aşkın bamtelinde titreşip
beni zamana çarptı
ve uyandım sağır bir körlükten
yüzümü aydınlatan
yüreğimin ateşiydi
artık bir aşkıncıydım
yaşamın surlarına dayanan

13.09
15.08.2018
ali rıfat arku
istanbul