Vazgeçemem ben senden,
Vazgeçemem seni sevmekten, özlemekten,
Seninle dertlenmekten.
Yalan bu susuşlarım, yalan sana söylediğim,
Kızgın bir anımda yenik düştüğüm;
Hadi durma git deyişlerim.
Tek gerçeğim sendin,
Bunca yalan hayal arasında gördüğüm.
Tek yalancı bendim,
Sensiz de yaşıyorum işte derken bile her şey kördüğüm.
Vazgeçilir havadan, sudan, süslü oyuncaklardan, hatta candan.
Vazgeçilir belki sensiz nefes alamadığım, bu kör karanlıklardan,
Vazgeçilir girdiğim, bu dönülmez yalnızlıklardan,
Ama bil ki vazgeçemem, ben seni sensiz yaşamaktan.
Vazgeçemem geceleri kendimi parça parça sana taşımaktan,
Vazgeçemem sen kokan sokaklarda, gülüşünü, bakışını,
Sana dair bir hayali aramaktan,
Arayıp gecenin koynunda, yorgun bir köşede düşüp kalmaktan,
Seninle yanıp küllerimi hasretine savurmaktan,
Vazgeçemem, vazgeçemem.


Yalan oldu o son gülüşün,
Yalan oldu bana,
Sen olmazsan bende ölürüm dediğindeki o ölüşün.
Yaman oldu bu sevdada beni zamansız vuruşun,
Yaman oldu bu aşkta benim dibe vuruşum,
Baharları gördüm sende derken,
Bu açamadan tarumar oluşum,
Bu sende en acı kendimi unutuşum.
Hasretinin ortasında elden ayaktan kesilip,
Soluksuz sende bu son duruşum,
Şimdi…
Kim bilir nerde,
Hangi yalan sevdaya yelken açtın.
Baharım sende kaldı,
Bu can bir sende tamdı,
Şimdi yine sende yetim,
Yine sende yarım kaldı.
Aklım, fikrim, sende vefasız.
Bak işte, sensiz, anlamsız kaldım.
Sen çaresizliğimde yine, gözlerimden zamansız süzülüp aktın.
Ben sende kalmayı seçtim,
Sen benden geçtin
Ben sana ah yar dedim,
Yüreğim elimde kapına geldim,
Sen o yürekte yara olmayı seçtin.
Vazgeçemem senden,
Vazgeçemem…
Sen en çok sevdiğim,
En çok kanayan,
Ve en çok acıyan yanımsın.
Sen adını bulutlara yazıp,
Çökünce bir gece ansızın,
Avuçlarıma döküp, yalnız bir köşede,
Darmadağın kalışımsın.
Geceler uzun,
Geceler sen,
Bir sıyrılıp bu zifiri hasretten,
Bir serap gibi doğabilsen,
Varsın, sen sevme yine beni eskisi gibi,
Her gördüğün köşede tersle bir yabancı gibi,
Ben razıyım, bir bakışınla yine yeniden ölmeye.
Ama bil ki vazgeçemem senden,
Vazgeçemem seni sevmekten.
Son nefeste bile dilimde kalan son ahsın sen,
Ne gelen teselli eder beni artık bundan sonra,
Ne de bir giden.
Bilsen, ne kadar zor sensiz bu şehir,
Bilmiyorum ne kadar sürecek bu hayata,
Bu kalışlara, bu çırpınışlara bu tehir.
Bu nasıl bir yalnızlık, bu ne dayanılmaz bir his.
Başlasın ve bitsin bu hayattan,
Canımı yakan bu hasretten, bu son terhis.
Vazgeçilmezimdin sen benim,
Vazgeçtiğindin ben senin.
Yıktığın onca şeye rağmen,
Ümitsiz bu bekleyişin,
Bu sahipsiz ve sessiz durakların son yolucusuyum ben.
Sen bu sevdaya biçtiğim son kefen,
Sen bu bahçede en çok sevdiğim gül, bense diken.
Sen bu kâbuslar içinde gördüğüm, en güzel rüyayken,
Vazgeçemem ben senden.
Vazgeçemem sende bir hiç gibi yitip gitmekten,
Vazgeçemem, vazgeçemem.