Anlatamıyorum derdimi kimseye...
Anlatamıyorum seni...
Bir kuru çiçeğe anlatsam seni...
Biliyorum ki hemen yeşerecek...
Ya da denizlere anlatsam,
ucu bucağı olmayan okyanuslara...
O gözbebeklerindeki pınarlar,
taşırır diye korkuyorum,
o dehasa okyanusları...
Anlatamıyorum...

----

Mesela bir kelebek tutsam...
Ölmek üzere olan bir kelebek...
Gözlerinin güzelliğini anlatsam ona...
Biliyorum ki ömrü uzayacak...
Yıllanmış şarap gibi...
Bir kadeh şaraba anlatsam o güzelliğini.
Ömrüne ömür katıp asırlık olacak...
Biliyorum...
Ama anlatamıyorum kimseye seni...
Anlatamıyorum...

-----

Şiirlerimin içine,
tutam tutam seni serpsem...
Tüm güzelliğini,
ifşa etsem mısralarımda...
Biliyorum ki...
Kelimeler yetmeyecek seni anlatmaya...
Bütün dostlarıma anlatmaya çalışıyorum..
O ufacık yüreğine,
beni nasıl sığdırdığını...
Kalpleri dayanmıyor ki seni dinlemeye...
Anlatamıyorum

----

Sonra...
Seni kendime anlatmak istiyorum...
Beni ne çok sevdiğini anlatıyorum...
Kendi kendime...
Sonra içimde bir umut,
yeşerecek gibi oluyor...
Avuç içlerim terliyor...
Bakıyorum...
Papatyalar açıyor sanki avuçlarımda...
Yüzümde bir tebessüm...
Sonra...
Sensizlik düşüyor aklıma...
Anlatamıyorum derdimi kimseye...
Anlatamıyorum...

Yazan : Recep Hamza