Hayat , rüzgarın önünde
Dans eden saman alevi gibi…

Zamansız başlar ,
Duygu rüzgarlarıyla körüklenir ,
Zamansız söner gider…
Geride kalan küller ise
Yaşanmamışlıkların ,
Pişmanlıkların kırıntılarını taşır.

Ne yazık ki

Sönen ateş de benim…
Küllerin arasındaki yüreksiz korlarda
Beni arayan da benim…

Şairin dediği gibi ;

“Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin
Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin”

Sabahı kucaklarken her gece
Kör karanlığın ışığıyla
Refakatçimin tik taklarını dinlerken
Hayatımın son demlerini seyrederim.

Düş rüzgarları düşlerim
Yaşanmamışlıklarımın ardından
Sanki giden yıllarımı
Tekrar yaşayabilecekmişim gibi

Bir gün daha eksildi diye
Kızarım kendi kendime
Bazen de gülerim beyhude yere.

Ben bensizliği bilirim
Ben olmadan bensizliği yaşamayı
Benimle bensiz olmayı da iyi bilirim.

Korkakça yaşamak yerine
Yaşamayı seçerim dizelerde


Şiirler yazarım tek kişilik
Sadece beni anlatır dizelerim


Saçlarımı gecenin rüzgarına,
Yüreğimi düş yağmurlarına,
Gözlerimi karanlığı kucaklayan,
Sahipsiz yıldızlara sunarım.

Yorgun ruhuma seslenirim.

Artık Uyan

Çık mezarından
Vaz geç yaşam senfonisi çalarken
Ölümle dans etmekten…

Zamana inat
Yüreğini bir çocuk gibi hayata aç
Aç ki…
Bir gün bile olsa
Düş yağmurları ile
Yeniden yeşersin duyguların

Bir çocuk gibi
Mutluluk uçurtmaları uçurt…
Uçsuz bucaksız yalnızlıklar ufkuna

Uçurt ki

Zaman rüzgarı hayat ateşini söndürürken
Yeşeren duyguların
Bir yağmur tadıyla sarsın yüreğini
Bir sağanak başlasın inceden inceye
Sönmekte olan hayat ateşinin
Küllerinin arasındaki son korların
Son şiirini yazsın
……………………Hiçlikle yokluk arasında .




…………………………………ENA.