Tenin kalmasın uzak, sesin de öyle
İster hiç sevme beni, sil maziyi de
Seni sevmeden ben alamam nefes
Kınasın tanıdık, âşina ve tanımadığım herkes
Tutkudur bu kana karışmış, yok ilâcı
Yok seni sevmelerin ne ötesi, ne de mihrâcı.

Anlıyorum derinden şimdi tüm benliğimle
Sevmekten öte bir duygu bendeki de
Fanatiği de değilim kupkuru sevmelerin
Katlanır mı insan yoksa onca hengâmelerin
Açtığı yaraları bende, köhne şu bedenimde
Ruhumun güzide ve en özelinde yeşerirsin
Başyapıtı, klasiği, en güzelisin, senfonilerin.

Sevince öyle sevmeli insan, biraz da delicesine
Olmalı aşklar biraz da sıra dışı
Yemesem, içmesem de yok artık ziyanı
Bana kâr gibi zaten bu aşkın her bir anı
Alıp götürür seni sevgi, o anı iyi tanı
Yıkılsa da dünya üstüme, kahredemem
Senden gelen çileye sabrederim, öf diyeemem
Kainata değerki o gülüşün, asla vazgeçemem .

Okşar ana eli gibi ve şefkâtli
Yardan güzel var mı, insaflı bir sevgili
O yüzden çekilir kahrı her deminde zamanın,
Zaten geriye bir buse kalır onca yaşananların.
Ağlama sakın, dökülmesin göşyaşların
Dindiremem o zaman bendeki o ıstırabın
Açtığı yaralar kapanmaz asla,
Doyulmaz bir seyri var o gözlerinin,
Eder beni perperişan, bakışların, bakışların…


Oğuzhan KÜLTE