acaba değer miydi bir hayatı defolu yaşamaya
sevda yükü taşımaya değer miydi
gözlerim
yarınların
senkronik kaygılarını yokluyor
düşlerimse
imgelerin
ruhsatsız öfkelerini kokluyor



hangi yağmur duruldu?
toprağın bağrına düşmeden
hangi yürek vuruldu
gülünü sakınırken bülbülden



bazen bir celsede oturup tuttuğumu parçalamak istiyorum
ama her oturuşta
Sokrat’ın
sakın kadehleri kırma sözüyle irkiliyorum




olur ya
bir gün değerlerimi yitirirsem
yakasına yapışırım şu vefasız zamanın
yakamozları ıskalayıp
sana şiirler yazarım
dertlerimin tenhasında
ya yaşanmaması gerekenleri yaşarım
yahutta yüreğimi mıhlar tavana asarım
saman alevine inat
yangınlar oluştururum sebebi meçhül




hani intihara kalkar ya gece
hani imdadına yetişir ya ay ve yıldızlar
öylece deşip yaralarımı
yokluğuna dokundum



vakit harcanırken yorgun kelimelerin dilinde
alnı ak bir kaç cümle ısmarladım sana şiir defterimden
az da olsa efkârımı söndürdüm
kahrımı


su hiç ateşi ağlatabilir mi?
yağmur hiç şemsi ıslatabilir mi?
ben sensizliğin finalinde değil
kalanında boğuldum