oy sevdası zulüm
düşleri uçurum
gözleri tulum
kalbine çığ düşmüş kadın
yüreğim sarmaşık gibi niye sana dolanmış
yüreğim yüreğine niçin abanmış



kaygım kezzap ve azap kokuyor
satırlarım nikotin
yarasa çığlıklarımı ne
hedefleri ıskalayan



haydı izbe’nin ışıklarını aç
çöz kahrolmuşluk biatımın düğmelerini
akşama geç kalma
aklımızı yiyelim peynir ekmekle
bu bana ceza
bir anda binlerce mülahaza
uzanıyor sonsuza



şiir dediğin duygunun yansımasıysa
bir içim suysa
göbek atın
hayat dediğimiz nedir ki
bir sörf yutkunduğumuz soluk
sen gün ışığınla
kafa tutuyorsun skolastik duruşuna



hiçkırığım nafile
çığlığım da
yılgınlığım demek gidiyor hoşuna
boşu boşuna



pardon
vukuat mı üryan
dil mi ustra
kesik mi yedi büşra


araftayım
çıldırmaktayım
hüküm mü oktan
hipotez mi militan
yoksa ispat mı değerini yitirdi çoktan



boşuna mı estin
buz kestin
ah kimseniz
hatırınız sorulunca küplere binmemeliydiniz
beni de bu denli üzmemeliydiniz
şimdi gecenin bir vaktinde
arzulu bir muntehirim sadece
ben alacağımı aldım
borçluysam şayet
bedelini ödemezsem namerdim