kopkoyu bir yalnızlık demledim kendime
düşler sığınağında
yanımda ne fırından yeni çıkmış ekmek kokusu
nede yıllanmış şarap muştusu
çok oldu nilüferlerin yapraklarından
tırtılın umuduna yemek ısmarlamayalı
baharatların tatlarından
çiğ köfte yapmayalı çok oldu

ben haklıyım dedim
dediler ne hakla
ben farklıyım dedim
dediler bol keseden atma
dedim usanmadım mahur bestelerden
dediler fikrini kendine sakla
dedim ne görünecek gözüm kaldı
nede dinlenecek sözüm
dediler kafanı takma

bayram değil
seyran değil
niye hep rezil rusvalara ayrılmış ön sıralar
yoksa böylemidir bu ülkede kurallar
kaç kez kar damladı üstüne tomurcukların
kaç üstadın anası ağladı

bir yanımda iradesizliğim
diğer yanımda hüsnü niyetim
hep ben kaybederim
durgunluğuma özenir kan kurutanlar
saçımın akına kara fatmalar şaşar
biterim...

beni yokla ara sıra
yoklaki dilsiz cesetle okuduğum şarkılar sussun
yoklaki kefenimden sızan şiirlerim konuşsun

haydi yüreğim rokopi et
sen başkalarının ayıbısın
sabret
bakarsın bir sabah vakti
vebalların tövbesine uyanır martılar
maviyle oynar kılıç kalkan
sil baştan...

yüklemsiz cümlelerin gizli öznesine
atıfta bulunur anılar
kulaçlanır empatılar
bilemesinki hangi renk aman
hangi renk çıban
anzer yeşilimi
girdap mavisimi
algılamadan sevmeyi bilemezsin