eskiden hayâllerimizin adıydı tirşe
şimdi ise miadı doldu
serzenişler
meczupluğa fitre verişler
darlar, genişler

boşver!
inadına sığınalım utopyalığın zulasına
kıyısına köşesine sığınalım
zira şafağın benzi kül
olanağınsa kafası meşgul
gün ana düşer
kordona
bırakın ipim çekilsin
bırakın dizim iliğim kesilsin


ey beni hareminden soyutlayan kadın
dert olma bana
mahrumiyette
nitekim korkoti yapıyor değirmenler
sorti
kim özler?
denizi, köprüyü
rümeli hısarındaki görüntüyü kim özler
hangi sevda en olunmadık anlarda tokezler
aç bana dil altılarını
ahududu kandıraklarını aç
ten mahsun
ten siyanürlü lekelere damıtılmış hüzün

netleşen acı
kemikleşende
silkelenmekten yoruldum
her efkâr bastığında sıgara gibi içilmekten
sen iç kanama
sen dolama
dikiş tutturamadığım kaç esrik geceye
yüreğimi rehin verdim
şer kokardı imbatınız
amorf ter
ne sanığı tanırdım
nede tanığı
zaman amfora kamburu
zaman su samuru
çiziliyor aforizma
karızma çiziliyor
bir ambiyanski
dilden dile düşürülmuyor
ey mendirek
ey felek
vakit son çeyrek
kaç mefkureyi yerle bir ettinki
sekerek
dudak bükrek kaç diziyi seyrettin
yoksa beni kızağamı çektin