Her şeyden önce sen vardın;
Aşkla bakan bir yüzün, derinden bir tutkun vardı.
Tıpkı karanlıkta görünen bir ışık gibi…!
Ve Rabbim açtı kapanan gözlerimi,
uyandım ve uyanınca ilk seni gördüm,
Acıyan bütün yaralarım dindi bir anda,
Yüreğimin derin boşluğu adınla kapandı.

Sen bana Rabbimden bir emanet,
Gülüşün senden Bana bir rahmet.
Yanan yüreğimi meltem serinliğine,
Aşk sevdamı, gönül bahçemi
Bahar’a şenliğe çevirdin.

Sefa verdin kalbime, sonsuzluğun ikramı,
Sonsuzluğun sahibi Rabbimin bana lütfüsün sen.
Prenseslere, perilere, hurilere tacını çıkartan letafet,
Yüreğim meskendir,sevdam günahsız bir çocuktur sana.

Karanlığın şehvetine niye esiriz.
Sevmek varken, gitmek niye?
Sevda yeniden yazılmaz,
Eğer varsa bir yerde sorun,
Dur yeniden düşün.
Ya sevmeyi unutmuş yüreğin,
Ya da gözlerini kör etmiş kinin.

Aşk sadece sahip olmak değildir,
Her şeyin sahibi yalnız Allah’tır,
Seyrindeyiz her soluk alış verişimizde.
Senin kalbin hep böyle temiz kalsın
Kalsın ki hep Günahsız seveyim seni,
Mahşere çıkacak yüzümüz olsun.