tek tek susup
sonra hep bir aðýzdan
haykýrdýðýmýz þey
nere vardýysak
gövdemiz hâlâ kýþ
yolun bitiþ ve baþlangýcý arasý
üç noktadan ibaret
ikisi gözbebeðimiz
anlatýp bize deðen herþeyi
hafiflemek
omzumuzdan indirmek dünyayý
bir uçuruma yaslanýp dinlenmek
yani çözmek ellerimizden kalabalýðý

bir aðaç kadavrasýna dokunup
insana medeniyet tasarlayan marangoz
anlýyor olmalý insanlýðý
deðil midir ki yaptýðýmýz iþ
birebir ayný
gidiþler dönüþler düþüþler
zamanýn hantal gövdesinden
oyarak çýkardýðýmýz

iðdiþ edilmiþ bir felsefedir artýk
yakarýþ kabullenmeyen yalnýzlýk
kentleri sönümlendiren
çoðul bentleri yýkýp
aynalara içsel konuþmalar gizleyen

tedbiren sunulan bir gülüþ
hangi yangýna kývýlcým olur
uzaklýðý uzatan bir tenden
nasýl bir aþk doðurur
fazlasýyla kendini bilen bir dokunuþ

oysa içimizde kývranan
ve sancýyan bir yaþam
uç vermek için buyurgan týlsýmlý
uçmak akdine yakýn
elinden tutsa gök
ayaðýndan çekmese yer

yeni yazýlmýþ bir yazgýdýr gün
tercümesi aþkla yapýlan
geçip gidince bahar yüklü rüzgâr
akan bir suyun sesinde sýzlar
ateþin þavkýyla sarýlan yaralar
artýk sevmek var olmak adýnadýr
yokluðu içimizde ezerek

01.08.2018
ali rýfat arku
istanbul